مقایسه میزان بقای کوتاه مدت بیماران پس از احیای قلبی ریوی در بخش اورژانس بیمارستان های آیت اله طالقانی و شهید مدرس تهران طی سال ۱۳۸۴

زمینه و هدف : ایست قلبی-ریوی مسؤول نیمی از موارد مرگ و میر بیماران است. در بسیاری از موارد با احیای قلبی-ریوی موثر و فوری می توان بیمار را از مرگ نجات داد. در سال های اخیر پیشرفت های بسیاری در زمینه احیای قلبی-ریوی صورت گرفته است؛ ولی متاسفانه آمار دقیقی از میزان موفقیت احیای قلبی-ریوی در ایران وجود ندارد. این مطالعه به منظور مقایسه میزان بقای کوتاه مدت بیماران پس از احیای قلبی ریوی در بخش اورژانس بیمارستان های آیت اله طالقانی و شهید مدرس تهران انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته نگر روی 178 بیماری که در بخش اورژانس دو بیمارستان دانشگاهی آیت اله طالقانی (54 نفر) و شهیدمدرس (124 نفر) احیای قلبی-ریوی شده بودند؛ در سال 1384 انجام شد. مدت زمان تاخیر تیم احیاء، مدت زمان احیای قلبی-ریوی و نتیجه احیای قلبی-ریوی با استفاده از آزمون های تی و کای اسکوئر تجریه و تحلیل شدند. یافته ها : پس از گذشت 24 ساعت از ایست قلبی، احیای قلبی-ریوی در 54 فرد مورد مطالعه در بیمارستان طالقانی تنها در 7مورد (13درصد) موفقیت آمیز بود. از 124 مورد احیای قلبی-ریوی در بیمارستان شهید مدرس ، 33 مورد (6/26 درصد) با بقای بیماران همراه بود (p<0.05). مدت زمان تاخیر در شروع عملیات احیاء در بیمارستان آیت اله طالقانی 9/0 + - 9/2 دقیقه و در بیمارستان شهیدمدرس 1/1 + - 7/2 دقیقه بود. میانگین مدت زمان احیاء گروه اول 2/11 + - 2/44 دقیقه و گروه دوم 5/7 + - 44 دقیقه بود. نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بقای 24 ساعته بیماران به دنبال احیای قلبی-ریوی در مقایسه با سایر نقاط کشور مشابه بوده؛ اما از میزان جهانی کمتر می باشد.